Kayıtlar

Biz bunu haketmemiştik

Bana bütün suç bendeymiş, bizi bu hale getiren benmişim gibi davranmanı kaldıramıyorum. Bizi, biz bitirdik. Neden sadece benim canım acıyor? Sen hiç üzülmedin mi? Çabalamanı o kadar çok istiyorum ki. Ben çabalamaktan yoruldum. Senin hiçbir şey yapmaman bana çok koyuyor. Benim üzülmeme gönlün nasıl razı gelebiliyor, anlamıyorum. Senin için kimseyi dinlemeyip, uzak mesafeyi bile görmeyip, yanına gelmeye karar vermiştim. Yüzyüze geliriz, belki herşey daha güzel olur, olmazsa da birbirimizi kırıp dökmeden ayrılırız diye düşünürdüm. Peki sen benim için ne yaptın? Uzaklaştın. Üzülürüz, yapamayız dedin. Ben seninle herşeye varken sen arkanı dönüp gittin. Sorumluluk almaktan korktun. Benimle birlikte olup hayatını boka saramamaktan korktun. Çünkü ben hayatında olsaydım senin kötü yola düşmene izin vermezdim. Biliyordun ve korktun. Hayatının hep böyle boktan olmayacağını bilmeni istedim. 'Böyle ilerlerse fazla yaşamam' derdin. Öyle olmayacağını bilmeliydin. Sonrasında pişman olup dönmen...

Belki de zaman yanlıştı..

Aramızdaki o karmakarışık ilişki ikimizide yıpratıyor. Ne ben gidebiliyorum, ne sen kalabiliyorsun. Bana onca şey demene rağmen yine yolumu değiştirmedim, ben ise onca şey yapmama rağmen sen bana kıyıp gidemedin. Aslında gidebilirdin. Engelimi kaldırmayıp, hayatına bensiz devam edebilirdin ama neden gidemediğini anlamıyorum. Bizden olmaz derken bile gözlerin tam tersini söylüyordu. Bana çözebileceğim bir şey bırakmıyorsun. Ben bu belirsizliğe rağmen sana giden yollarımı değiştirmedim. O yolun sonu kötü olsa bile düşünmeden gelmeyi seçtim. Sen ise korkaklığınla öylece kalakaldın. Ne ileri gidebildin, ne de yolunu değiştirebildin. Bu belirsizliğinle boğdun beni. Ne yazık. Her şeyi düzeltebilecekken daha da kötü yaptık. Güzel olabilecek her şeyi ellerimizle yıktık.

Adını aşk koydum

  İlk konuşmaya başladığımız zamanları hatırlıyorum da, ben gerçekten çok mutluymuşum. Mutluluktan ağlarken buluyormuşum kendimi. Eski fotoğraflara baktım. Çok dinç ve güzel kızmışım. Onca soruna rağmen güzelliğim gitmemiş ama nedense seninle konuştuktan bi süre sonra (bizden olmaz dediğinde) ben bi solmuşum. Hani çiçek açar ve çok güzel görünür sonrasında solar, kahverengileşir, çirkinleşir aynı öyle hissettim. Seninle hiç mutlu olmadığım kadar mutluyken bir yandan nasıl da soldum. Bunu bana neden yaptık? Gülüşlerimin arkasında yaralarımı gizlerdim. Şimdi o solgun bedenimde bütün yaralarım açık. Acınası bir durum. Kendime hiç bu kadar üzülmemiştim. Gülerken acılarımın üstüne acılar eklemişim. Bedenim kanamış ama hislerimi gizlemişim. Şimdi çok daha iyi anlıyorum. Herşeyi kaybedince anlıyor insan.        Yaralarını sarmak isterken kendi yaralarımı kanatıp, senin yaralarını iyileştirmek istemişim. Beni görmeyen birini sevmişim, sevmek istemişim. Adını sevgi koym...